Ceza İnfaz Kurumunda infaz ve koruma memuru olarak görevli bir personel, açılan disiplin soruşturması sonucunda 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun 125. maddesi uyarınca 1/30 oranında aylıktan kesme cezası ile cezalandırılmıştır. Bu işlemine itiraz eden personel, ilgili disiplin cezasının iptali için dava açmıştır.
İlk derece mahkemesi, davanın seyrinde davalının yıllık izin dönüşünde acil serviste muayene olarak rapor aldığını tespit etmiştir. Davalı idare, söz konusu raporun fenne uygun olup olmadığına dair bir iddiada bulunmamış ve raporun geçerliliği konusunda tereddüt olduğunu bildiren bir işlemi de yerine getirmemiştir. Ayrıca, acil durumlar için görev yapılan yer dışında sağlık raporu alınması gerekliliği de bulunmamaktadır. Bu çerçevede, kişi sağlık problemi nedeniyle görevine gelememektedir ki bu meşru bir mazeret olarak kabul edilmiştir. Yalnızca raporun görev merkezi dışındaki bir sağlık kuruluşundan alınmış olmasının disiplin cezasına sebep olamayacağına kanaat getirilmiş ve bu durumda söz konusu işlem iptal edilmiştir.
T.C.
D A N I Ş T A Y
ONİKİNCİ DAİRE
Esas No : 2021/1760
Karar No : 2023/160
Temyiz eden taraf ise, davalı olarak belirtilmiştir. Bu taraf, yapılan disiplin cezasının yasalar çerçevesinde uygun olduğunu savunmakta ve mahkeme kararının bozulmasını istemektedir. Yargılama sürecinde, davacının yıllık izninin ardından aynı gün işine gelmediği ve Çay Devlet Hastanesinden saat 14:29’da rapor aldığı belirtilmektedir. Davalı taraf, Devlet Memurlarına Verilecek Hastalık Raporları ile ilgili yönetmelik gereğince raporun memuriyet merkezi olan hastaneden alınması gerektiğini ve davacının bu kurala uymadığını iddia etmiştir.
İlk derece mahkemesi, davacının acil durumda rapor alarak bu kurallara uygun hareket ettiğine hükmetmiştir. Buna ek olarak, davanın karşı tarafında herhangi bir savunma verilmemiştir. Danıştay tetkik hâkimi, temyiz talebinin reddinin uygun olacağını düşünmektedir.
Daniştay Onikinci Dairesi, davacının durumunu hukuki olarak değerlendirip disiplin cezasının iptaline yönelik verdiği kararını, haksız bir ceza uygulanmadığı düşüncesiyle onaylamıştır. İlgili kanunlar çerçevesinde değerlendirildiğinde, idari mahkeme kararının hukuka uygun olduğu anlaşılmıştır.
Sonuç olarak, davalı idarenin temyiz istemi reddedilmiş ve ilk mahkeme kararı onanarak davacının maaş kesintisinin yasal faiziyle birlikte geri ödenmesi kararlaştırılmıştır.
1. Davalı idarenin temyiz isteminin reddine,
2. Dava konusu işlemin iptali ve yapılan maaş kesintisinin geri ödenmesine,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan davalı tarafa bırakılmasına,
4. Dosyanın ilgili mahkemeye gönderilmesine,
5. Karar düzeltme yolunun açık olmasına karar verilmiştir. Bu karar, 02/02/2023 tarihinde oybirliği ile alınmıştır.
