8. Dönem Toplu Sözleşme Görüşmelerinde Veteriner Hekim ve Veteriner Sağlık Çalışanları İçin Ayrı Bir Başlık Açılacak Mı?
Veteriner hekimler ve veteriner sağlık çalışanları, üyesi oldukları Tarım Ormancılık Hizmet Kolu sendikalarındaki sınırlı sayıları nedeniyle hak kayıpları yaşamaktadırlar. Bu durum, toplu sözleşme süreçlerinde ve Kamu İdari Kurulu toplantılarında yeterince yer bulamamalarına yol açmakta ve sağlık hizmetleri sınıfı özelinde herhangi bir gelişme kaydedilememektedir.
Veteriner sağlık hizmetlerinin etkin bir şekilde sunulabilmesi, halk sağlığının korunması, hayvanların ıslahı ve refahı ile gıda güvenliğinin sağlanması için en önemli unsurlardan biri, çalışanların motivasyonlarını artırmak ve çalışma koşullarını iyileştirmektir.
Bu bağlamda aşağıda özetlenen temel problemler acilen çözülmelidir:
1- Veteriner hekimler ve veteriner sağlık çalışanlarının maaş ve özlük haklarında sağlık hizmetleri sınıfındaki diğer meslek grupları ile eşitlenmesi sağlanmalıdır.
2- Toplu sözleşme görüşmelerinde, Kamu İdari Kurulu toplantılarında ve sendikal faaliyetlerde veteriner hekimler ile veteriner sağlık çalışanları için sağlık hizmetleri sınıfı altında ayrı bir başlık açılmalı, teknik hizmetler sınıfı ile yapılan kıyaslamalara son verilerek, sağlık hizmetleri sınıfı için özgün değerlendirmeler yapılmalıdır.
3- Fiili hizmet zammı hakkı yeniden sağlanmalıdır.
4- Sağlıkta şiddet yasası, 657 Sayılı Devlet Memurları Kanunu kapsamında yer alan veteriner hekimler ve veteriner sağlık çalışanları için gözden geçirilmelidir.
5- Veteriner hekimlikte uzmanlık sınavı uygulanmalı ve uzmanlık kadroları oluşturulmalıdır.
6- Türkvet ve diğer bakanlık veri tabanları modern teknolojiler doğrultusunda yeniden yapılandırılmalı ve personelin işlem süreleri kısaltılmalıdır. Örneğin, Vetbis aşı girişlerinin işletme bazında değil, aşılanan tüm işletmelere topluca yapılmasına olanak tanınmalıdır. Veritabanının her işletmeye ayrı kayıt ve makbuz nosu vermesinde teknik bir engel yokken, personelin gereksiz yere vakit kaybetmesine neden olacak işlemlerden kaçınılmalıdır.
7- Aşılama programları sadece aşılanacak hayvan sayıları üzerinde yoğunlaşmak yerine, görev alacak personel bilgileri, araç durumları ve iş güvenliği koşullarını gözeterek, mahalle bazında günlük ziyaret edilebilecek işletme sayıları ve aşılanacak hayvan sayıları belirlenerek planlanmalıdır. Programın zamanında tamamlanmasında gecikmelerin sebepleri kaydedilmeli ve bu durumların önüne geçmek için gerekli tedbirler alınmalıdır.
8- Veteriner hekimler ve veteriner sağlık çalışanlarına sağlanacak koruyucu kıyafet ve ekipmanlar, zorlu saha koşulları dikkate alınarak yeniden gözden geçirilmelidir.
9- Mesai gözetmeksizin gerçekleştirilen veteriner sağlık hizmetleri için tahsis edilen araçların arazi şartlarına uygun ve düzenli bir şekilde bakımları yapılmalıdır. Özellikle son yıllarda artan kazalar düşünülerek, bu konuya özel önem verilmelidir.
10- Kesimhaneler ve hayvan satış yerlerinde çalışan veteriner hekimlerin çalışma şartları iyileştirilmeli, mesai ve nöbet ücretleri emsal sağlık çalışanlarıyla eşit seviyede ödenmeli, görevlerinin etkin bir biçimde yürütülebilmesi için gerekli güvenlik önlemleri alınmalıdır.
11- Veteriner biyolojik ürünler ve uygulama ücretlerinin hayvancılık ile tarımsal destekleme kalemlerinden kesilerek ödenmesi, kamu personelini yıllardır sorunlarla karşı karşıya bırakan nakit işlemlerini ortadan kaldırıcı bir adım olmuştur. Ancak bu ücretlerin destek kalemlerinden kesilmesi, üreticilerle kamu görevlileri arasında hâlâ karşıtlık yaratmaktadır. Ayrıca destekleme icmallerinin ödenme dönemleriyle uyumsuzluğu nedeniyle uygulayıcı ücretleri de gecikmektedir. Bu ödemelerin düzenli olarak aylık yapılmasını ve taşradaki personelin önerileri doğrultusunda yeni bir modelin geliştirilmesini sağlamak önem arz etmektedir.
