Türk Eğitim Sen, 28 Ocak ile 18 Şubat 2025 tarihinde gerçekleştirilen bir anket çalışmasında 1535 kadın eğitim çalışanının görüşlerini aldı. Bu anket sonucunda katılımcıların yüzde 50.2’si, meslek hayatları boyunca kadın oldukları için mobbinge maruz kaldıklarını ifade etti. Aynı dönemde Hürriyetçi Sendikalar Konfederasyonu tarafından 81 ilde 3418 kadın çalışanla yapılan bir diğer ankette ise, kadınların yüzde 70’inin duygusal şiddet ve mobbinge uğradığı ortaya kondu. Bu veriler, kadın çalışanların iş yaşamındaki zorluklarını ve cinsiyet temelli ayrımcılık sorunlarını gözler önüne seriyor.
Türk Eğitim Sen’in anketine dayanan sonuçlar, katılımcıların yüzde 21.2’sinin tekrar meslek seçecek olsalar eğitim çalışanı olmayı istemeyeceklerini gösteriyor. Anketi dolduranların yüzde 67.9’u, evdeki ve mesleki sorumlulukları arasında denge kurmakta zorlandıklarını belirtiyor. Bununla birlikte, katılımcıların yüzde 40.8’i kadın olmaları nedeniyle yönetici pozisyonlarına layık görülmediklerini düşünüyor. Bu durum, eğitim sektöründe kadınların karşılaştıkları engellerin boyutunu ortaya koyuyor.
‘MAAŞ YETERSİZ’
Araştırmaya katılan kadınlar, terfilerde erkeklerle eşit haklara sahip olma konusundaki inançlarının düşük olduğunu belirtiyor. Katılımcıların yalnızca yüzde 31.9’u, Türkiye Cumhuriyeti Milli Eğitim Bakanlığı (MEB) tarafından desteklendiklerine inanıyor. Ayrıca, kadın emekçilerin yüzde 56.2’si meslek yaşamlarında sözlü şiddete, yüzde 20.5’i ise fiziksel şiddete maruz kaldıklarını ifade ediyor. Yüzde 61.1’i, maaşlarının yetersiz olduğunu düşündüğünü belirtirken, katılımcıların yüzde 31.9’u, “Çalıştığım kurumda erkek meslektaşlarımın yıkıcı rekabeti nedeniyle kadınlık onurumun incindiğini hissediyorum” görüşüne katıldığını belirtiyor. Yüzde 72.9’u ise meslek yaşamlarının bir bölümünde veya şu an çocuğunun bakımında zorlanma yaşadığını söyleyerek çaresizlik hissettiğini ifade ediyor.
‘GÜVEN YOK’
Hürriyetçi Sendikalar Konfederasyonu’nun anketine göre, kamu sektöründe çalışan kadınların yüzde 43.4’ü, fırsat eşitliği konusunda kendilerine negatif ayrımcılık yapıldığını düşünmektedir. Çalışma yaşamında üst pozisyonlara yükselme konusunda kadınların zorluk çekmeyeceğini düşünenler yalnızca yüzde 28.1 gibi düşük bir oranla sınırlı. Katılımcıların yalnızca yüzde 10’u, toplumsal yaşamda kendilerini güvende hissedebiliyor. Ayrıca, kadın emekçilerin yüzde 76.8’i, çocuklarının bir yaşına gelene kadar doğum izninin devam etmesi gerektiği fikrinde birleşiyor. Yüzde 90.6’sı ise annelik durumu için yapılan desteklerin yetersiz olduğunu belirtmektedir. Bu durum, hem iş yerindeki hem de toplumsal hayattaki unsurların kadınların yaşamlarını olumsuz etkilediğini göstermektedir.
